Jest to historia dwóch sióstr Eleonory i Marianny. Pierwsza bardziej rozsądna, skrywająca swe uczucia, ułożona. Zawsze zachowuje się jak należy. Za to Marianna zupełnie przeciwenstwo siostry każde swe uczucie wyraża w pełni i jawnie radość czy smutek. Trochę roztrzepana. Nie przejmująca się zdaniem innych. Nie przykłada uwagi do tego jak należy w danej sytuacji postąpić. Jednak trzeba zauważyć, że obie siostry w swoich postępowaniach kierują się wyłącznie sercem i dobrocią. Eleonora i Marianna zakochują się w tym samym czasie. Ale w dwóch różnych mężczyznach. Eleonora oddaje swe serce spokojnemu i odpowiedzialnemu Edwardowi. Mariannie za to bliżej jest do szarmanckiego pana Willoughby'ego. Jak potoczą się ich losy?Przez co siostry muszą przejść, zanim doznają szczęścia? Czy wszystko zakończy się szczęśliwa miłością?
Jest to pierwsza moja powieść Jane Austen. I musze przyznać, że przepadłam. Urzekła mnie w pełni. XIX wieczna Anglia, wiktoriański styl, już wiem, że są to poniekąd moje klimaty. Zanim sięgnęłam po tą książkę myślałam, ze może będzie ciężko mi ją czytać. Wydawało mi się, ze język jakim posługiwano się w tak odległych czasach może być trudny do czytania. Ale jak się okazało napisane zostało to w lekki i przyjemny sposób. Nawet opisy przyrody, domów czy postaci nie były nużące. Zazwyczaj w tym czasie książki mam ochotę ominąć wszystkie opisy. Ale tu jednak nawet się ich nie zauważyłam.
Co prawda nie mamy tu zanadto rozbudowanych postaci, ani miejsc. Ale właśnie to cenie w tej książce, ze jest taka prosta. A jednocześnie dzięki stylistyce i mistrzostwie w operowaniu słowem staje się po prostu wybitna... Prosta i Wybitna te dwa słowa oddają wszystko...
Jane Austen ukazuje nam jak w dawnych czasach ważna była pozycja społeczna i pieniądze. W większości przypadków to właśnie te dwie "cechy " kierowały zarówno pannami i kawalerami, a także ich rodzinami przy wyborze współmałżonka. Na całe szczęście były jednak wyjątki. Jednym z nich była pani Dashwood, matka głównych bohaterek. Która wychowywała swoje córki tak, aby nie kierowały się rządzą pieniądza. Pomimo, że postacie jak już wspomniałam nie są zbytnio rozbudowane, każda z nich ma swoje wyjątkowe cechy, mamy tu ludzi uważających się za ważniejszych, a nie którzy z nich mają niewzruszoną dume w sobie, ludzi głupiutkich smiejących się z byle czego, plotkaży lubiących swatać wszystkich ze wszystkimi, a także egoistycznych, poważnych, wrażliwych, wykształconych, manipulujących i dających się manipulować i wile, wiele innych.
Jest to niezwykle barwna powieść po którą każdy książkoholik powinien w pewnym momencie swojego życia sięgnąć... klasyk.... co tu więcej mówić. Sięgnij i przeczytaj :)
Skojarzyło mi się z "Dumą i uprzedzeniem" :)
OdpowiedzUsuń